Bielactwo nabyte – dieta przeciwzapalna to ratunek dla pacjentów dotkniętych schorzeniem! Wyniki badań z ostatnich lat wskazują na udział procesu autoimmunologicznego w rozwoju i przebiegu choroby. O czym świadczy częste współwystępowanie bielactwa z chorobami tarczycy, reumatoidalnym zapaleniem stawów, łuszczycą, cukrzycą typu I oraz innymi autoimmunologicznymi zespołami wielogruczołowymi.
Bielactwo to choroba skóry, w przebiegu której na skórze pojawiają się odbarwione jasne plamy, w których zanikł kolor skóry. Chociaż dokładna przyczyna nie została w pełni poznana, uważa się, że bielactwo jest chorobą autoimmunologiczną, w której melanocyty, czyli komórki odpowiedzialne za kolor skóry, są niszczone przez własny układ odpornościowy. Konwencjonalne metody leczenia bielactwa obejmują miejscowe sterydy, zastrzyki ze sterydami i terapię światłem, znaną jako wąskopasmowa terapia światłem ultrafioletowym B. Jednak pojawiające się badania naukowe wykazały, że inne, bardziej naturalne opcje leczenia, stosowane samodzielnie lub w połączeniu z konwencjonalnymi terapiami, mogą pomóc w poprawie stanu zdrowia osób chorych na bielactwo.
Bielactwo nabyte. Patogeneza.
Mechanizm powstania choroby jest złożony. Składają się na niego czynniki środowiskowe, genetyczne oraz stres oksydacyjny. Często u pacjentów z bielactwem nabytym obserwuje się nieprawidłową odpowiedź immunologiczną organizmu. Co może sugeruje, że kluczową rolę w patomechanizmie choroby odgrywa układ autoimmunologiczny.
W efekcie zwiększenie poziomu stresu komórkowego prowadzi do powstania stanu zapalnego, którego następstwem jest odpowiedź autoimmunologiczna.
Pozostałymi czynnikami środowiskowymi, mogącymi przyczyniać się do rozwoju choroby to:
- tarcie mechaniczne zdrowej skóry,
- urazy, ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe
- stres
Bielactwo nabyte czynniki genetyczne.
Bielactwo nabyte to choroba o charakterze wielogenowym. Przeprowadzone badania naukowe umożliwiły powiązanie poszczególnych genów z występowaniem predyspozycji do zachorowania na bielactwo nabyte.
Przede wszystkim zdecydowana większość to geny związane z układem odpornościowym wrodzonym (m.in. IFIH1, CASP7, NLRP1, TICAM1) oraz adaptacyjnym układem odpornościowym (m.in. CTLA4, CD80, HLA klasy I i II, GZMB, FOXP3). Mniejszą część stanowią geny kodujące białka melanocytów (m.in. TYR, OCA2, MC1R).
Zatem potwierdza to kluczową rolę układu immunologicznego w patogenezie choroby.
U chorych na bielactwo i ich krewnych obserwuje się zwiększone ryzyko rozwoju innych chorób autoimmunologicznych m.in. cukrzycy typu I, anemii złośliwej, choroby Addisona, autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Stąd dieta przeciwzapalna daje doskonałe rezultaty terapeutyczne wśród pacjentów z bielactwem nabytym. Dzięki czemu pozwala zahamować przebieg i rozwój choroby.
Bielactwo nabyte – dieta przeciwzapalna i jej fenomen.
Po pierwsze, w związku z brakiem gwarancji skuteczności obecnie stosowanych tradycyjnych metod leczenia bielactwa, poszukiwano innych możliwości terapii.
Po drugie, dzięki zastosowaniu diety ukierunkowanej na poprawę pracy układu odpornościowego następuje redukcja stresu komórkowego oraz regeneracja melanocytów. W rezultacie wpływa to pozytywnie na proces rozwoju choroby. Stąd dieta przeciwzapalna znajduje szerokie zastosowanie we wspomaganiu leczenia pacjentów, u których zdiagnozowano bielactwo nabyte, jak i wśród innych jednostek chorobowych o podłożu zapalnym. Co ciekawe, obecnie grupa schorzeń autoimmunoliogczonych obejmuje 100 jednostek chorobowych.
Po trzecie, liczne prace naukowe wykazują kluczową rolę dietoterapii wspomagającej pracę układu odpornościowego na proces remisji choroby. Podkreślić należy, że zmiany depigmentacyjne skóry są praktycznie niemożliwe do cofnięcia. Stąd kluczowe jest, aby podjąć działanie zanim choroba postąpi w znaczącym stopniu.
Ponadto w kontekście wprowadzenia schorzenia w stan remisji bardzo ważna jest ocena poziomu i wyrównanie niedoborów witamin i minerałów w organizmie. W szczególności: witaminy D, witaminy B12, kwasu foliowego, kwasów tłuszczowych omega-3. Stąd tak istotne jest regularne wykonywanie badań wśród pacjentów. Współpraca z dietetykiem klinicznym może pomóc pacjentowi nauczyć się jak żyć i postępować z chorobą, tak, aby maksymalnie wspierać parametry zdrowotne.
Podsumowanie
Podsumowując bielactwo nabyte jest chorobą złożoną i wieloczynnikową. Łącznie z objawami skórnymi u pacjentów obserwuje się zwiększone stężenie prozapalnych cytokin. Patomechanizm choroby, mimo ciągłych badań, nie jest w pełni poznany, czego konsekwencją jest brak efektywnych terapii. Skuteczną i coraz częściej proponowaną metodą leczenia choroby jest dieta przeciwzapalna, ukierunkowana na wyciszenie mediatorów zapalnych. W związku z powyższym odpowiednio dobrana i zastosowana dietoterapiia może stanowić nowe perspektywy leczenia bielactwa nabytego.
BIBLIOGRAFIA:
- Konieczna, A., Winnicki, A., & Krysiński, J. (2020). Nowe perspektywy leczenia bielactwa nabytego. Farmacja Polska, 76(6), 324-332.
- Kutwin, M., Sysa-Jędrzejowska, A., & Woźniacka, A. (2016). bielactwo nabyte a choroby autoimmunologiczne. Przegląd Dermatologiczny, 5(103).
