Skład potu. Nie każdy zdaje sobie sprawę, ze wraz z potem tracimy nie tylko wodę, lecz również inne związki. W skład potu wchodzą, chociażby aminokwasy, żelazo, czy elektrolity( Na, Cl, K, Ca, Mg). Zatem , w odniesieniu do sportowca ważne jest nie tylko uzupełnianie strat wody poniesionej z treningiem, lecz również utraconych minerałów.
Utrata elektrolitów w litrze potu
Sód | Potas | Wapń | Magnez | Chlor |
460-1840 mg | 156-312 mg | 0-40 mg | < 48 mg | 709-2130 mg |
średnia utrata elektrolitów ogółem w 1l potu
Skład potu
Co ciekawe czas trwania ćwiczeń stymuluje zmianę składu potu.
Poziomy aminokwasów
Oprócz elektrolitów pot zawiera również szereg wolnych aminokwasów. Wiele wskazuje, iż wartości stężenia sodu (Na+) i chloru (Cl-) w pocie wykazują ujemne korelacje z całkowitymi stężeniami aminokwasów.
Pot bierny zawiera jedynie śladowe ilości glutaminy. Utrata glutaminy z potem nasila się wraz z czasem trwania wysiłku. Glutamina jako jedyna z aminokwasów wykazuje tendencje wzrostowe.
Skład Potu
Jak wykazano wysoki stopień pocenia towarzyszący wysiłkom o charakterze wytrzymałościowym stwarza zwiększone zapotrzebowanie na składniki tracone razem z potem. Uzupełnianie płynów samą wodą może nie być wystraczające i rzutować na dyspozycję oraz wydajność zawodnika. Skład potu i jego analiza mogą być pomocne w doborze systemu żywieniowego oraz suplementacji sportowca. A także nawodnienia https://zdrowamicha.media.pl/odwodnienie-wrog-sportowca/
Podsumowanie
W okresie ćwiczeń obserwujemy postępującą utratę Na i Cl w pocie, podczas gdy utrata K, Mg i Ca jest znacznie niższa. Uzupełnianie Na i Cl w czasie trwania aktywności jest ważne w zapobieganiu hiponatremii związanej z wysiłkiem fizycznym. Uzupełnianie tych dwóch pierwiastków jest kluczowe w utrzymaniu wysokiej dyspozycji sportowej, szczególnie w odniesieniu do długotrwałego wysiłku. Na szczególną uwagę zasługuje wykazująca tendencje wzrostowe glutamina.
Analizy te mogą dostarczyć nowych informacji na temat medycyny sportowej oraz pomóc ukierunkować postępowanie suplementacyjne i żywieniowe w sportach wytrzymałościowych. Zasadne wydaje się zastosowanie suplementacji aminokwasami rozgałęzionymi wzbogaconymi w glutaminę, tak aby zminimalizować wykorzystanie endogennych białek ustrojowych. Idealnie byłoby, gdyby aminokwasy i elektrolity zostały zastąpione w podobnym profilu stężeń, jak ten, w którym są tracone, podczas lub bezpośrednio po wysiłku.